Tevlîheviyên hizra Ocalan di mijara «Jin û Sex û azadiyê de» – Beşa 4
Ji pirtûka “jinofobiya a Ocelan” ya nivîskar Aso Kemal
Nerîna dû abûrî, abûrî ya jina berhemhêner û zelamê talanker!
Ocelan dibêje:
-“Hêza destpêkirina şorşa çandinîyê û xwedî kirina heywanan jin bûye, her wiha dibêje, jin xwedîya rasteqîne a abûrê ye”.
-“Çalakiya nêçîrvaniyê ji karên zelamî ye, ji ber ku nêçîrvaniyê pêwîst bi kultûrê şer û pişt bestinê li ser desthilata tund dike”.
– Ocelan li vir nasekine û dibêje: “taybetmendiyên leşî ên zelamî wiha li zelamî dike naçar bibe li pey nêçîrvaniyê bikeve”!
Ango li gor Ocalan jiberku zelam xwedî zevlek, mû û dengek stûr e, êdî ew nêçîrvane! Eger xwe çi bike jî wê her bibe nêçîrvan, jiberku ew sîfet wî pal didin tenê nêçîrvan be! Ango eger xo jinek jî biçe holên sporê û zevlekan ji bo xwe çêbike, tenê nebêjin Apo eve jine, ew dê bibêje; jiberku zevlek hene ev dirindeye yan nêçîrvan bûye yan jî dixwaze bibe nêçîrvan! Ev lujîkê Apo ye!
Da bêhtir têzên Ocelan lekolîn bikîn ji bo ku serê dezî li ber me winda nebe
Wî digo dû abûrî, carê nexweyaye çavkaniya vê dîrokê ji ku derê aniye ku dibêje: “dû abûrî hebûne, yêk çandinî a jinan, dû nêçîrvanî a zelaman.
Rola jinan çandinî û genim û dan bûye û rola zelamî jî nêçîrvanî bûye?
Ji bo ku bizanîn zanist çi dibêje; li gorî zansitê li destpêkê civakî ji nêçîrvaniyê dest pê kirîye piştre ber bi heywdariyê û çandinîyê ve çûye, da van rolan bêhtir ruhin bikîn, li gorî wan selmandinên zansitî ên berdestê me, ji bo ku biselmînîn têza dû abûrî û çandinîya jinan û nêçîrvaniya zelaman a Ocelan li serdema dayksalariyê de çi binemayên zansitî nebûne.
-Li cem Morgan, civaka mirovatî di sê qonaxan de derbas bûye, hovîtî û berberî û şaristanî.
Hovîtî: ew qonaxe ku siruşt li ser mirovan zal dibe, di vê qonaxê de ew berhemên mirov dirust dike pêk dihên ji wan alavên alîkariya mirovan dike ji bo bi dest xistina berhemên siruştî, mînak ji bo ku nêçîrvaniyê bikî te pêwîstî bi darek yan alavekî heye.
Qonaxa berberîzmê: qonaxa destpêka cotkariyê û ajeldariyê ye, di vê qonaxê de mirov karîye berhemên siruştî ji encamê çalak bûna mirovan zêde bike.
Qonaxa şaristanî: ew qonaxe ku mirov têde fêrî çareser kirina berhemên siruştî bûy, bo mînak mirovî dizanî çawa reftarê digel berhemên xwe bike û dema rastî pirsgirêkekê yan nexweşîyekê dibû fêm kir çawa çareser bike wek danana reşe ”batirsok” li nava genim ji bo dûrxistina ajelan.
Ango mirov di van hemû qonaxan de xwedî yek abûr bûye, abûra jinê û ya zelamî têzeke ku Ocelan ji binê pîyê xwe çêkirîye!
Eger têza Ocalan rastbikîn ku dibêje: “jin çavkaniya peyda bûna berhemên cotkarî ye û zelam jî ê nêçîrvanî”, gelo ger li gor mejîkê Apo dû abûrî hene û kar hatîye parve kirin di nêvbera jin û zelaman de, başe li wê demê berevajî nedibû jin da bibe xwedî desthilata abûrî, ji ber ku berhema jinê bêhtir bûye ji yê zelamê nêçîrvan, pa çawa zelam karî jinê bindest bike û wê bike kole, di demekê de jin xwedî berhemên cotkariyê ye?
Pirs gelo ev digel lojîkê digunce?
Erê ya rast çawa ye? Wexta mirov karî berheman zêde bike, ji encamê geşeya berhem anînê ji hemû aliyên ajeldarî û cotkarî û pîşeya malan, êdî hewceya kar kirina zêde peyda bû, şer çêbûn, dîlên şer kirin kole da ku karî zêde bikin, aha li vir kar hate parve kirin li ser serwet û samanî û civak hate parve kirin ji bo texa zelamên mezin û çîna kola, bi wateyeke din dema berhema zêde çêbûy di warê cotkarî û ajeldariyê de, pêwîstî bi hêza nû a kar kirinê bû, aha li vir têkilya di nêvbera jin û zelamî de jî ruhin dibe ku zelam hem xwedî alav û amrazên cotkariyê û hem jî ên nêçîrvaniyê ye, ji ber ku xwe dema cuda bûn çêdibû zelamî hemû alavên berhem anînê ji bo xwe dibirin û jinê jî sînî û amanên nava malê dibirin, anku zelam xwedî hemû wan berhemane ne jin!
Ya ku Ocelan bas kirî ku jin xwedîya şoreşa cotkariyê û ajeldariyê ye li çi qonaxên dîrokî de wiha nebûye, belku xwe di qonaxa hovîtî yê jî de ya ku Morgan polênkirî ku abûr ji nêçîrvaniyê pêk tê her jinê karê nav malê kirîye, ne cotkarî û ajeldarî, belku dema ber bi qonaxa cotkarî û şivaniyê çûy her jinê karê nav malê kirîne, ji ber vê yekê ew bûye paşkoya zelamî, ger ne, ne lojîk û ne jî zanist qebûl nakin jin xwediya berhemên çandinîyê û kehîkera heywanan be û her bibe kole?
Eve bixwe kêm kirina jinê ye ne bêhtir!
-Ocalan dibêje: “rol dîtina jinê di senterê abûrîyê de, sîfeteke başe mirov hest pê dike, ji ber ku zarok dibin û bi xwedî dike”.
Ev têze temam berevajî dîrokê ye, ji ber ku ya jin zelîl kirî ew mana wê bûye di malê de, peyda bûna zarokan bixwe jin kirîye mulkê zelamî û qedem lê şikandine ku rola xwe bibîne, Ocelan îdî’aya wê yekê dike “pîşeya abûrî û çalakiya civakî jine”.
Hûn dizanin ku abûrî û senter bûna jinê li cem Ocelan di çarçûvê zarok xwedî kirinê û zarok bûnê de berteng dibe!
Lê li gorî Ocelan jin di ezel de xwedîya abûrê û berhemên çandinîyê ye, êdî eger di ketwarê de, hemû tiştek berevajî vê têzî bin her jin pêşenga abûrê ye, Apo ev yek weke têz bi me firotine di demekê de çi ‘eqil û lojîk û dîrok qebûl nakin.
Di demekê de abûrî di serdema dewrana kolatiyê û feodalî yê û kapîtalîzmê de, ji aliyê zelamî hatîye rêvebirin û kontrol kirin, erê jinolojiya Ocelan vê çendê hezim dike! Yan ev pirtûka mil stûr ji bilî piropagindayê û rakêşana ‘atîfa jinê tu tiştek din ji bo nîne!
